สร้างความเดือดร้อนให้กับชาวบ้านในระแวง ทั้งฝุ่นละออกที่มากสี การจราจร โดยขาดความตระหนักของ ผู้รับเหมา ให้ดำเนเิดการด้วย ชาวบ้านเดือนร้อนมาก
(๑) ก่อนอื่นต้องพิจารณาก่อนว่า กรณีนี้เข้าข่ายเป็น“เหตุรำคาญ”ตาม พรบ.สธ.หรือไม่?... ซึ่ง ม.๒๕(๔)ระบุว่า “การกระทําใดๆอันเป็นเหตุให้เกิดกลิ่น แสง รังสี เสียง ความร้อน สิ่งมีพิษ ความสั่นสะเทือน ฝุ่น ละออง เขม่า เถ้า หรือกรณีอื่นใด จนเป็นเหตุให้เสื่อมหรืออาจเป็นอันตรายต่อสุขภาพ” จึงจะถือว่าเป็นเหตุรำคาญ....ดังนั้น จึงต้องมีข้อเท็จจริงว่า ฝุ่น ละอองมาก จนทำให้มีปัญหาต่อสุขภาพในระบบทางเดินหายใจของชุมชนได้... เช่นนี้จึงจะออกคำสั่งตาม ม.๒๗ ให้ปรับปรุงแก้ไขได้....แต่ถ้าข้อเท็จจริง มิอาจกล่าวได้ชัดเจนว่า ฝุ่นละอองนั้นส่งผลกระทบต่อสุขภาพชุมชน อบต.ก็อาจอาศัยอำนาจตาม ม.๑๓ แห่ง พรบ.รักษาความสะอาดฯ ที่กำหนดให้เจ้าของรถซึ่งใช้บรรทุกสัตว์ กรวด หิน ดิน เลน ทราย สิ่งปฏิ * * * ล มูลฝอยหรือสิ่งอื่นใด ต้องป้องกันมิให้มูลสัตว์หรือสิ่งดังกล่าวตกหล่น รั่วไหล ปลิว ฟุ้งกระจายลงบนถนนในระหว่างที่ใช้รถนั้น...ซึ่งถ้าฝ่าฝืนจะมีโทษปรับไม่เกิน ๓,๐๐๐ บาท(ตาม ม.๕๕)

(๒) ส่วนเรื่อง”ความสั่นสะเทือน”จากการขับรถบรรทุกบนถนนนั้น โดยสภาพข้อเท็จจริงไม่น่าจะมีผลกระทบต่อสุขภาพของชุมชน แต่อาจจะก่อปัญหาโครงสร้างอาคารที่พักอาศัย...กรณีนี้จึงไม่เข้าข่ายเป็น”เหตุรำคาญ”....ส่วนความเดือดร้อนที่กระทบต่ออาคาร ย่อมเป็นความเสียหายต่อทรัพย์สิน(ถ้าเป็นจริง) ก็อาจเรียกร้องทางแพ่งได้...อย่างไรก็ตาม...เรื่อง”ความสั่นสะเทือน”ตาม กม.สธ.เคยมีคำพิพากษาฎีกา ๒๓๒๙/๒๕๒๔ ระบุว่า “กรณีได้รับความเดือดร้อนรำคาญหรือไม่เพียงใด ต้องถือตามความรู้สึกของบุคคลธรรมดา ที่ศาลชั้นต้นชี้ว่า เสียงและการสั่นสะเทือนจากการทุบทองคำเปลวที่ห้องจำเลยถึงขนาดเดือดร้อนรำคาญเกินสมควร ก็อาศัยข้อมูลจากการเดินเผชิญสืบสถานที่พิพาทเป็นสำคัญ ทั้งนี้เป็นความรู้สึกของศาลชั้นต้นประกอบด้วยผู้พิพากษาสองนายที่เป็นคนธรรมดามีหน้าที่ให้ความเที่ยงธรรมแก่ผู้มีอรรถคดีทั้งปวง มีน้ำหนักรับฟังได้ว่าเป็นเหตุรำคาญ”

เขียนโดย   คุณ ชาวบ้านที่ได้รับความเดือดร้อน